In CAT hebben we geduld.

Veel geduld.

Wenja – formally known as Bo – is bang van alles. Letterlijk, alles. Nog geen drie weken geleden schrok hij van een vlieg en van een deken ging hij al helemaal op de loop.

Onze prioriteit bij hem is dus resocialisatie. De wereld vertrouwen, en vanuit een basisveiligheid naar buiten komen. Nu is het een zeer zenuwachtige hond die van het minste opspringt. Om zijn stress wat doen dalen oefenen we op ontspanning. We motiveren Wenja om zich te ontspannen, rustig te gaan liggen of zitten. Liefst nog helemaal  plat, maar dat is maar zeer uitzonderlijk.

Hier zie je Wenja’s trainer in volle actie hard aan het werk: de living leuk associeren met een balletje. Door spel ontspant Wenja zich stilletjes aan en gaat uiteindelijk af en toe liggen.

Na een uur is Wenja toch al een heel stuk meer ontspannen en niet meer de spingveer van daarnet.

Maar, dan komen de andere trainers ook de living binnen omdat ze klaar zijn met hun hond. Wenja reageert er zo op:

Dit is een typische reactie van hem wanneer hij zich niet zeker voelt. Blaffen en zenuwachtig rond lopen. Aan zijn lichaamstaal zie je ook dat hij het niet al te best vindt.

We doen ons best om hem het vertrouwen te geven door hem niet onnodig aan te halen, maar ook door hem zelf te laten komen:

Er is nog een hele weg te gaan, maar we hebben er het volle vertrouwen in!